In het uiterste noorden van Montenegro, in Nationaal Park Durmitor, komen de Tara- en Piva-rivier samen om verder te stromen als de Drina. Het is me overduidelijk waarom dit natuurpark op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Niet alleen de rivier, ook de natuur is hier adembenemend. Vlinders fladderen onverstoorbaar in het rond en vormen een schril contrast met het natuurgeweld om hen heen. Het moge duidelijk zijn: stromend tussen de grillige rotswanden van de indrukwekkende Tara-kloof, de grens tussen Montenegro en Bosnië-Herzegovina, vormt de Tara dé plek bij uitstek om te raften.
Šcepan-Polje
In grensdorp Šćepan-Polje zijn meerdere raftstations te vinden. Houten vlotten, die vroeger gebruikt werden om naar de andere kant van het land te komen, liggen onbemand in het water. Dat is niet altijd het geval, want je kunt de rivier ook bedwingen op deze gevaartes. Toch kiezen de meesten liever voor de felgekleurde boten. Waar vroeger muilezels ingezet werden om de houten vlotonderdelen terug te transporteren, worden rafters en rubberen boten vandaag de dag met bussen en jeeps vijftien kilometer stroomopwaarts gebracht. Om daar te beginnen aan een spectaculair wildwateravontuur door de Tara-kloof.
Schuimkoppen en rotsblokken
Na een korte uitleg in het Montenegrijns of Jekavisch, ik kan het in ieder geval niet verstaan, stappen we aan boord van onze boot. De sterke stroming van de rivier leidt de raft door de Tara-kloof, met haar 78 kilometer de langste kloof van Europa. En met op het diepste punt een hoogteverschil van 1300 meter, ook de diepste kloof van Europa. Na de Grand Canyon is het zelfs de diepste kloof ter wereld! Echter, ook zonder deze achtergrondinformatie maakt de canyon indruk. Witte schuimkoppen steken af tegen het heldere en ijskoude turquoisekleurige water. Gelukkig hebben we een wetsuit aan, stroomt er genoeg adrenaline door onze lichamen om de kou het hoofd te bieden en is het zomer; de warmte van de zon is geen overbodige luxe.
Milos
Stuurman Milos (42) trotseert al een kwart eeuw het woeste water van de Tara. Met grote behendigheid stuurt hij de raft door de ruim twintig adrenalinerijke stroomversnellingen en kleine watervallen. Deze rivier laat niet met zich sollen, de kracht van het water is bij elke slag voelbaar tegen het blad van de peddel. Kale boomstammen in het water en de restanten van een door het water verwoeste brug laten zien dat het er hier soms nog heftiger aan toe gaat. En ondanks dat het water nu niet op haar wildst is, blijkt al snel dat we ook nu op moeten blijven letten.
Duim omhoog
Wanneer een stuurman in opleiding de boot overneemt belanden we al snel zijwaarts op een grote partij rotsblokken, midden in de rivier. Even wordt het spannend. Maar nadat we allemaal aan één kant zijn gaan zitten en Milos de boot vanaf één van de rotsen een zet geeft, komen we gelukkig weer los. Raft nog heel en het team nog compleet, we kunnen weer verder! Op de rustigere stukken dringt pas goed door hoe imposant en groots de kloof daadwerkelijk is. Watervalletjes stromen langs de eindeloze rotswanden omlaag, waterdruppels glinsteren als diamantjes in het felle zonlicht. Verdroogde algen geven de rotsen langs de waterkant een zwarte kleur. De waterstand is in de zomer niet zo hoog als in het voorjaar, wanneer smeltwater van vanuit de bergen de rivier in stroomt. Milos spreekt geen Engels, maar met zijn duim omhoog laat hij weten dat alles naar wens verloopt.
Prachtige tussenstop
Halverwege de tocht houden we een korte pauze bij een prachtige waterval. De klim is kort maar krachtig, dunne waterschoentjes en scherpe rotspunten gaan niet zo goed samen. Bakken vol blikjes (fris)drank worden door stromend rivierwater koud gehouden. Lange houten banken worden bezet door enthousiaste rafters. Een enkeling neemt een duik in het water. Het is lekker om even de benen te strekken. Na een tocht van ruim twee uur stopt het raft-avontuur bij een smalle houten brug die hoog boven het water, Montenegro met Bosnië verbindt. Op dit 66 meter lange stukje niemandsland, zwevend boven het wilde water van de Tara, is het nog even nagenieten.
Raften met kinderen
Al een paar keer eerder stapte ik in een raft, je kunt me niet blijer maken. Dus tijdens mijn verblijf in Montenegro kon ik dit avontuur dan ook niet aan me voorbij laten gaan. Hoewel mijn eigen kinderen niet mee waren, deelde ik het rubberen vlot wel met twee kinderen (9 en 11 jaar) en hun opa, oma en moeder. Een leuk avontuur dus voor de hele familie, al zijn er uiteraard wel wat eisen aan verbonden wanneer het om kinderen gaat. Zo geldt er een door de wet vastgestelde minimum leeftijd van zes jaar.
Wil je hier met je kinderen gaan raften, dan kun je dat het best vanaf 1 juni doen. Dan is de rivier over het algemeen door jong en oud te bevaren en nemen ze iedereen van 6 jaar en ouder mee aan boord. Wil je voor die periode gaan raften met het hele gezin? Houd er dan rekening mee dat de kinderen wellicht niet mee mogen vanwege veiligheidsoverwegingen. Dat hangt onder andere af van leeftijd, zwemvaardigheid en de waterstand.
Praktische informatie
De beste tijd om te raften in de Tara-kloof is van april/mei (extreem) tot augustus (ontspannen). Qua prijs moet je rekenen op 40 euro per persoon voor een halve dag, inclusief wetsuit, waterschoenen, helm en zwemvest. Je bent dan twee tot drie uur op het water, afhankelijk van het seizoen (prijspeil 2016). Het is ook mogelijk om langere (bijvoorbeeld tweedaagse) tochten te maken. Op de site van Tara Tour vind je meer informatie.
Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met TUI. Het raften deed ik op eigen initiatief.
Benieuwd wat je nog meer kunt doen met kinderen in Montenegro? Voor Reistipsmetkids schreef ik een gastblog over 8 gave gezinsuitjes in Montenegro.
Tekst en fotografie: 4kidsopreis
[…] Raften met kinderen op de Tara in Montenegro […]